'Sommige wensen zijn echt ontroerend.'

Etienne van Eck werkt sinds mei dit jaar voor Woonplus. Inmiddels is hij een vertrouwd gezicht in Groenoord-Zuid. Bij ruim 120 bewoners kwam hij al op bezoek. ‘Als mensen horen waar ik voor kom, gaat de deur vrijwel altijd wagenwijd open. Ik voel me heel welkom.’

De afgelopen maanden hebben we samen met AM Gebiedsontwikkeling hard gewerkt aan een gebiedsvisie voor de buurt. In de week van 25 september is de visie ingediend bij de gemeente. In dit plan maken 158 bestaande woningen plaats voor 200 tot 300 nieuwe woningen. Reageert de gemeente positief? Dan kunnen we de startdatum vaststellen voor het uitverhuizen van de bewoners van deze woningen. Etienne bezocht hen alvast voor een eerste kennismaking.

Liever gisteren dan vandaag
‘De meeste mensen wonen hier al heel lang, gemiddeld zo’n 20 jaar’, vertelt hij. Sommigen hebben echt een paleisje gemaakt van hun woning. Het valt me op hoe tevreden iedereen eigenlijk nog is over de buurt. De woningen zijn ruim en licht en de locatie is perfect. Ze noemen de nabijheid van scholen, winkels, het ziekenhuis en het openbaar vervoer. Maar ook het gratis parkeren en het feit dat er voldoende parkeerplaatsen zijn. En dan is er ook nog eens veel ruimte en veel groen. Iedereen kent elkaar en praat met elkaar. Ze zijn gewend aan deze buurt en voelen zich er veilig.’

Tegelijkertijd willen de meesten liever gisteren verhuizen dan vandaag. Want ze zien ook dat de woningen niet meer voldoen aan de eisen van deze tijd. ‘Mensen staan echt “in de wachtstand”. Dat betekent dat ze niet meer investeren in hun huis en problemen ook niet altijd meer bij ons melden. De oplossingen die we bieden zijn toch gericht op de korte termijn.’ Etienne kijkt bezorgd: ‘Ik snap wel dat ze daar een beetje moedeloos van worden. Maar soms schrok ik echt van de situatie in een woning. In die gevallen heb ik het zelf binnen Woonplus gemeld. Mensen moeten nu immers wel fatsoenlijk kunnen wonen.’

Urgentie en verhuisvergoeding hard nodig
Er is nog een belangrijke reden om te willen verhuizen. Het blijkt namelijk dat veel mensen na al die jaren niet meer passend wonen. Ze wonen te groot, veel te klein of drie hoog zonder lift terwijl ze niet meer mobiel zijn. Op de vraag waarom ze dan niet eerder verhuisd zijn, is het antwoord steevast: zonder urgentie een geschikte woning vinden is lastig. ‘Zelfs met een medische urgentie lukt dat vaak niet. Die is maar drie maanden geldig en je hebt dan nauwelijks keuze. Ik denk dat ik wel een stuk of 20 mensen heb ontmoet die hun medische urgentie niet benut hebben en er voor kiezen om te wachten.’ Diep in zijn hart kan Etienne dat heel goed begrijpen. ‘Niemand wil verhuizen naar een woning waarvan hij weet dat hij er ongelukkig gaat worden. Als je weet dat je straks 1,5 jaar de tijd krijgt om te zoeken en wél die fijne woning kunt vinden, dan probeer je het nog even uit te zingen.’ En dan is er natuurlijk de verhuiskostenvergoeding. ‘Ik heb zoveel huurders gesproken die geen enkele financiële buffer hebben. Ook mensen die al jaren een prima baan hebben. Als je nooit iets overhoudt om te sparen, waar betaal je je verhuiskosten dan van? Zij hebben die vergoeding echt nodig. Dus dan wachten ze. Want ze weten dat die eraan komt.’

Ontroerende wensen
Het fijne van de gesprekken die Etienne heeft, is dat we nu al vroeg weten wie er straks de meeste begeleiding nodig heeft. Ook hebben we nu al inzicht in behoeften en wensen. ‘Ik heb mensen gesproken die zo gehecht zijn aan hun buren, dat ze liefst met alle bewoners van hun portiek bij elkaar blijven. Dat vond ik een ontroerende wens. Het getuigt van de saamhorigheid in deze buurt. Ik heb de vraag een paar keer gekregen. Of zoiets mogelijk is weet ik niet. Maar we kunnen in elk geval wel alert zijn op de mogelijkheden. Verder weten we nu ook al dat zo’n 30% het liefste in Groenoord-Zuid blijft. En dat bijna iedereen in elk geval in Schiedam-Noord wil blijven.’

Dankbaar 
Uitverhuizen is ingrijpend. Etienne noemt het een ‘life-event’, vergelijkbaar met trouwen, de geboorte van een kind of het verliezen van je partner. Je slaat een nieuwe weg in. En dat moet bij voorkeur een weg zijn die je lang kunt blijven volgen omdat hij bij je past. Daarom benadrukt Etienne: ‘Het is niet ons doel om mensen straks zo snel mogelijk uit hun huis te hebben. Ze krijgen 1,5 jaar de tijd, en die mogen ze ook benutten. Staat iemand op het punt om een keuze te maken die in mijn ogen niet goed is? Dan zeg ik dat ook altijd heel eerlijk.’ Etienne doet dit werk al 30 jaar. Soms zijn wensen niet in te willigen. En soms zijn wensen ook niet verstandig. Daarover gaat hij dan met veel liefde het gesprek aan. ‘Ik ben dankbaar dat ik mensen bij dit soort keuzes mag begeleiden en dat ze me hun vertrouwen geven. Ze vragen me wel eens hoe ze me kunnen bedanken. Dan zeg ik altijd: bel me na een jaar in je nieuwe woning nog een keer op en vertel me dan hoe gelukkig je bent. Dan heb ik de dag van mijn leven.’